De kruisweg naar de Elzas
10 jun. 2015
🇫🇷
vanuit Frankrijk
Etappe 6 Berig-Vintrange - Saverne 93 km
Vanochtend in "la dame blanche" van een mooi ontbijt genoten. Al mijmerend vind ik de naam "la dame blanche" wel wat hebben, dat in tegenstelling tot het veel gebruikte "dat blonde wijf". Wat
verschil in talen kan oproepen het blijft mooi om al die diversiteiten te mogen zien, horen en proeven. Allee, vandaag fietsen richting de Elzas, maar eerst nog door een wereld die is ophouden te
bestaan, jammer. Ingetogen de weg onder ons door trappend maken we kilometer na kilometer. Gisteren schreef ik al dat dit stuk van de route eigenlijk een zekere weerzin oproept. Geen winkel geen
bakker geen slager te bekennen, zag ik bij een vervallen tankstation een oude bestelwagen aan de overkant van de weg met het opschrift boulanger wat in de taal van Marianne bakker betekent. Pain
Chocolat, croissants voor ons en een pêche voor haar. Het bakkers vrouwtje keerde meteen de voiture mogelijk had ze de buit binnen voor vandaag. Bij Mittersheim fietsen we tussen het Étang du Stock
en het Canal de Houillères maar uiteindelijk langs het kanaal naar het ZO richting Sarrebourg. Heuvel op heuvel af golvend fietsen door het landschap. Sarrebourg zelf maakt weinig indruk veel oud
en slecht onderhouden. Jammer eens was dit een gevestigde industriestad maar ook hier heeft de tand des tijds toegeslagen. Langzaam beginnen we aan de afdaling naar het Rijndal. We fietsen langs
het oude kanaal van de Rijn-Marne met zijn talloze vervallen sluizen en de sluiswachtershuisjes overwoekerd zijn door de natuur. Doordat er zoveel sluizen en de schepen vaak te lang door die
sluizen werden opgehouden heeft men een nieuw kanaal langs de bergwand aangelegd met een grote waterbaklift om het grootste hoogte verschil te overbruggen. Plan Incliné wordt dat genoemd. Langzaam
fietsen we een andere omgeving binnen, langs het kanaal een prachtig fietspad via Lutzelbourg naar Saverne, stadje in de Elzas. Het stadje oogt meteen gezellig en het hotel voor de nacht is ja ja,
hotel l'Europe. Pijntjes voelen we beiden, Marion kont en rug en ik een hardnekkige nekspier en een gevoelige kont. Marion rekende zojuist uit dat we 494 km onder de wielen hebben.Nog geen drup
regen en de komende dagen hoorden we wordt het warm. Mooi toch, we zijn bofKONTEN, nou ja eigenlijk boffers laat die konten nu maar rusten!
Fijne avond
MAWI
Dag van de tegenstellingen
09 jun. 2015
🇫🇷
vanuit Frankrijk
Etappe 5 Metz-Berig-Vintrange 54 km
Vanochtend vroeg onze weg door een ontwakende stad naar buiten gezocht om de route weer op te zoeken. In het voorbij gaan van een super Marché riep mijn goddelijke voorzienigheid: "Stop ik ga
stokbrood, worst, bananen en kaas kopen, je weet maar nooit. We wisten ongeveer dat het een saaie dag zou worden. We fietsen door het merengebied van Lotharingen in het Pays des Étangs. De
ondergrond bestaat hier vooral uit leem waardoor het water niet kan zakken. Het is een armoedig gebied en erg heuvelachtig lange hellingen wisselend tussen bos en voortglooiende weilanden. Vandaag
een straffe tegenwind en fietsers onder ons weten wat dat betekent. Je komt amper bebouwing tegen en de gehuchten waar we door heen reden daar wil je nog niet begraven worden. Bouwvallige woningen,
vervallen caravans als woning dienend en amper bewoners.Verschrikkelijk trieste omgeving, en dit gebied beïnvloede mijn gemoed behoorlijk en
vraag ik me zelfs af waarom ik hier fiets. Vandaag voelde het als kilometers wegtrappen en anders niet. We trapten onze route weg door die vervallen spookdorpen waar geen winkel laat staan een
eettent te bekennen was. Dus maar goed dat mijn voorzienigheid had voorgezorgd met haar inkopen. Achter het gehucht Landroff op een oude vervallen bank onze broodlunch genuttigd en dan gauw
weer verder. Uit voorzorg hadden we gisteren avond de route digitaal verkend om te kijken of er ergens overnachtingsmogelijkheden waren. En jawel hoor een Chambre d'hôte in het gehucht met de
liederlijke naam Bérig-Vintrange? Gauw geboekt want het eerst volgende lag 35 km verder en niet op de route. Toch nog enige vermeldenswaardige bijzonderheden die zij op foto wist vast te leggen. Op
de eerste plaats een begraafplaats van oude tractoren, verder zes ezels in een weiland, die elkaar aankeken met de vraag wie zich vandaag aan de steen zou stoten. En dan heel bijzonder in het
plaatsje Harprich waar in bijna elke lantaarnpaal ooievaars een ooievaarsnest hadden gebouwd. Elk nest had zijn jongen en de ouders vlogen af en aan. Mooi beeld van moeder natuur. Inmiddels was het
13.45 uur en moesten we in het gehucht Bérig-Vintrange ons adres voor de nacht zoeken. Achter de kerk aan het einde van een weggetje. Wij waren best nieuwsgierig van wat deze negorij te bieden had.
Fietsen gestald in de schuur naast de grasmaaier en toe ging hij ons voor naar de achterkant van het gebouw en vol verbazing vielen onze monden open. Wat een prachtig terras, mooie kamer en suite
en op de koop toe mogen we vanavond aan zitten. Dus onze dag was er een van tegen stellingen. Nu ik mijn verhaal schrijf kijk naar buiten en geniet van alles wat mijn ogen ontdekken.
Tot morgen
MAWI
De "Wind raakt" - onze winstpakker vandaag
08 jun. 2015
🇫🇷
vanuit Frankrijk
Etappe 4 Nittel- Metz 97,3 km
Gisteren toch besloten om vandaag tot in Metz te fietsen. Het zou moeilijk worden immers tegen de stroom van de Moezel in fietsen betekent vals plat. 7.30 uur ontbeten en om 8.45 uur zaten we op de
fiets en toen voelden we"hem" al. Hij naderde van achter en dreef ons vooruit, we hoefden slechts bij te trappen. Wat een geweldig gevoel na een paar dagen van inspanning. In no time hadden we al
25 km onder de wielen. Rechts de moezel links de velden met de druivenranken aan Duitse zijde en aan de overkant van de Moezel de druivenakkers van Luxemburg. Wat me opvalt zijn de prachtige en
luxueuze huizen aan de overkant. Het zou natuurlijk kunnen dat veel black money daar geïnvesteerd is door bankvluchtelingen. In Schengen namen we even een moment van bezinning immers hier werd door
de ministers van de Europese Gemeenschap het akkoord van Schengen gesloten. Door dit verdrag kunnen en mogen wij vrijelijk door west Europa fietsen. Een verenigd Europa maar soms heb ik mijn
bedenkingen als ik de reacties uit Engeland moet geloven, en dan die arme Grieken vechtend om de eurootjes bij elkaar te drijven die ze waren vergeten te innen van die rijke Grieken. Zouden die nu
die uitbuikende woningen langs de Moezel in Luxemburg bezitten? Al fietsend rijden we ongemerkt Frankrijk binnen. In Malling wat zoetigheden
met een koffietje genomen, ging het gezwind richting Metz. Maar eerst fietsen we nogdoor het oude industriegebied van Lotharingen richting Thionville. Na Thionville stond half op het
fietspad een bord met verboden in te rijden ivm wegwerkzaamheden. Nu heb ik me eigenlijk nooit echt gestoord aan die borden in de wetenschap dat ik meestal wel een gaatje vindt om er langs te
komen. Deze keer dus niet! We moesten zo'n drie kilometer terug en toen was het zoeken om een nieuwe route richting Metz te vinden. We namen de provinciale weg en bij een splitsing nam ik de
verkeerde afslag en een kreet die alles overstemde was mijn grote redding : " stop je rijdt de autosnelweg op!" En alsof het zo moet zijn twee engeltjes op mountainbikes kwamen voorbij en ik vroeg
hen wat de beste route naar Metz was. Liefelijk als engeltjes zijn boden zij ons aan ons naar Metz te begeleiden. En zo geschiede. Zij brachten ons naar hartje Metz, naar het Office du Tourisme en
daar werden we verwezen naar Grand hotel du Metz. De naam doet overigens meer vermoeden dan de werkelijkheid laat zien. Daar werden we door de meiden afgezet. Van de beide meiden, sociologie
studentes aan de universiteit van Metz, namen wij afscheid met een bedankje en een fooi. Weer kreeg ik zo'n gevoel dat het goed zit met onze Europese jeugd. Tijdstip in Metz, 15 uur met 97,3 km
achter de kiezen. Marion heeft nog last van een hardnekkige rugspier en ligt nu terwijl ik schrijf naast mij te slapen. Ze houdt zich bijzonder goed, ben trots op mijn meisje, knap,hoor!! Zo meteen
een hapje eten. Overigens Metz is de moeite waard voor een bezoek.
Groetjes
Mawi
Krieg in Vianden
07 jun. 2015
🇩🇪
vanuit Duitsland
Etappe 3 Vianden-Nittel 60 km
Net in mijn eerste diepe slaap dromend van al wat zo dromend voorbij komt kanongebulder weerkaatsend tussen de huizen in Vianden. Ik dacht aan mortiervuur en ander oorlogstuig en uiteindelijk bleek
het vuurwerk te zijn dat zo'n drie kwartier aanhield. Toch nog in slaap gevallen en om 6 uur vanochtend loeënde klokken, die uitnodigden voor de vroeg mis. Deed me aan mijn jeugd denken toen ik nog
koorknaap was en vaak de vroegmis als misdienaar moest dienen. Ontbijtje genomen en vervolgens weer "oan de geng" het zou weer een mooie dag worden. Wat mijn verbazing schetste en mij ook weer
terug bracht naar vroeger: aan het buffet stond al iemand van de harmonie in alle vroegte aan een fles bier te lurken. Overal in het dorp waren mensen bezig, de straat met bloemen te versieren, een
altaartje her en der in de portieken, hier openbaarde zich de rijke traditie van de katholieke kerk aan ons passanten. De sacramentsprocessie zou vanochtend door het dorp trekken. We volgden het
pad langs de Our via Wallendorf, Dillingerbrück naar Grundhof om daar op de Piste Cyclable 3 langs de Sauer tot Wasserbillig te fietsen en daar met het veer over te steken naar Duitsland om de
Moselradweg richting zuiden te volgen. Vandaag doen we het wat rustiger aan we voelen toch de benen en de kont, dus ff dimmen. Om 14.40 uur zijn we gestopt en we verblijven nu in hotel Nittelerhof
gerund door een Nederlander. Gedoucht en wel zitten we gezellig op het terras met een Weizen alkohol frei. Voor de fietsers onder ons zowel de PC3 als ook de Moselradweg is aan te bevelen. Goed te
doen en overal vind je wel verblijf met een mooie Duitse moezelwijn en dan bedoel ik meer kwaliteit dan Moselblümchen.
Nu effe genieten groetjes!
MAWI
Dag van de misrekening(en)
06 jun. 2015
🇱🇺
vanuit Luxemburg
Etappe 2 6 juni 2015 Bütgenbach-Viande 97 km
Na ons ontbijt om 9.30 uur op de bikes. De ochtend begon frisjes dus al gauw een stop om onze windstoppers aan te trekken. We merkten al gauw en tot onze verrassing dat de beentjes goed aan
voelden. Dat had ik zeker niet gedacht na zo'n vermoeiende dag. De koers via Waimes, Montenau naar St.Vith ongeveer 25 km dat we in een uur aflegden. Vervolgens naar Neidingen richting Ourdal om
vervolgens bij Weverle de Vennbahn te verlaten. De eerste misrekening en voorafgegaan door een fikse discussie. In het dorpje Ouren moesten we helaas constateren dat we aan de verkeerde kant van
het dal zaten. Dus de bikes gekeerd en onze benen waarschuwden voor een nadere hongerklop dus tijd voor een lunch. Zij een croque monsieur en voor hem een bord spaghetti. De waard wist vast en
zeker hoe wij aan de andere kant van het dal konden komen om de route weer op te pakken. En ja hoor hij wist hoe we moesten rijden en dat hebben we geweten. Hij had onze ranke gespierde lijven
natuurlijk ingeschat dus hij had een verrassing voor ons en we hoefden niet terug maar achter de kerk omhoog. Lang? Ja stijl ? Ja zwaar ? Ja. Een helling zo ongeveer 3x de Keutenberg, meer dan 1,5
km met een stijgingspercentage van 15 tot 19%. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik halverwege, ik dacht dat mijn hart uit de borstkast wilde springen ben afgestapt? Buiten adem een fiets met
aanhangwagen de berg omhoog duwen is verre van een pretje. Als twee hijgende herten kwamen we boven. En als je dan om je heen kijkt is alle pijn vergeten. Wat je dan ziet is een prachtig landschap
met vele vergezichten. Een kadootje dat zijn weerga niet kent. De weg vervolgend nu op de route en dat ging in een heerlijk tempo via Sevenig, Dahnen om uiteindelijk na een lange afdaling uit te
komen bij Dasburg. Aan de overkant van de weg een bordje fietspad richting la Viande 21 km. Het was een drukke provinciale weg dus in had al mijn vraagtekens. Een behoorlijk klim een lange afdaling
en weer een lange klim, ik keek mijn meisje eens in de ogen en we kwamen beiden tot de conclusie dit kan never nooit. Dus die afdaling in omgekeerde richting weer omhoog en dat doet pijn niet
alleen je lichaam maar ook in je koppie. In Dasburg kwamen we weer op de route richting Obereisenbach, Gemünd vervolgens nog een laatste klim van 2,5 km en toen met volle vaart afdalen naar Viande
waar we overnachten in auberge de l'Our. Terugkijkend gaven we in eerste instantie Benjamins die route beschrijving voor zijn rekening nam de schuld, hij beschrijft diverse routes en omwegen en dat
is zeker verwarrend. Maar met de nodige zelfkritiek bekennen we dat we zelf de oorzaak zijn voor de dag van de misrekeningen. Vandaag heb ik veel aan mijn kleindochter Lotte moeten denken. Steeds
kwam dat beeld op mijn netvlies hoe zij Marion knuffelde en in Marion's oor fluisterde: "Oma blijf toch hier" om ons vervolgens uit te zwaaien tot we om de hoek van de Parmentier uit zicht
verdwenen. Een mooier geschenk bestaat niet, wat een prachtig mensenkind!
Voor haar een schnitzel ze had trek in "vleesje" (he Teus) en voor mij een mix grill. Het smaakte voortreffelijk na zo'n dag fietsen.
Tot morgen en nog een fijne zondag!
MAWI
Zonnige ploert je deed ons pijn
05 jun. 2015
🇧🇪
vanuit België
Etappe 1 Heerlen-Bütgenbach 92,2 km
De zon soms lieflijk vandaag een ploert!
Beste vrienden,
Aan de start vanochtend 8.30 uur een mooier vertrek konden wij ons niet voorstellen. Onze buren Harrie en Chris onze overbuuvjes Rob en Vivian en dan ook nog Ton en Monique die zich allen onder de
lakens uit hadden gewerkt om ons met een knuffel op pad te sturen. Het wordt warm was een veel gehoorde opmerking, ja het wordt warm. Op weg richting Oirsbach om van daar door te steken via de
Schneeberg naar Hartje Aken centrum. De Schneeberg die eigenlijk iets anders duidt was voor ons een eerste beproeving. Allengs nam de hitte toe en de berg, de berg die kreunde of waren wij dat. Na
Aken centrum station Rote Erde gezocht om vandaar onze reis over de Vennbahn te vervolgen. Kilometer na kilometer vals plat via Raeren naar Roedgen om te stijgen naar de Hoge Venen, de zon vol op
onze lichamen. In Roedgen moesten we absoluut "anhalten" onze bidons waren leeg en zonder drank ........ We hebben een lange middagpauze gehouden we merkten beiden dat de inspanning toen zijn tol
had geëist. We hadden er toen dik 50 km opzitten. Dus even de schaduw opgezocht en "eine kleine schneckerei gemacht!
Via Roedgen naar Konzen met een omweggetje met een heel lange klim en weer de volle zon op onze bodies. Dat was echt afzien en niet de klim maar die kopere ploert heeft ons de hele dag parten
gespeeld. Vervolgens naar Kuchelscheid, Bosfagne, Weywertz, naar Bütgenbach waar weom 18 uurbij de receptie aanbelden. Fietsen in de garage douchen wasje draaien en ondertussen tekstje schrijven
onder het genot van een heerlijk gekoeld colaatje. We waren om 8.45 uur gestart enom 18 uurop de plek van bestemming, veel te lang onder deze omstandigheden eigenlijk gewoon ongezond zo zeiden we
tegen elkaar. Toch nog effe een bericht dat ik in het LD las over de uitspraak van de rechter inzake werknemers van de WOZL. Dit bericht deed me zo onnoemelijk goed en zeker voor mijn vriend Sjef
die zich zo heeft ingespannen om het recht te doen gelden. Sjef vooral je vasthoudendheid en de ondersteuning die jij al die medewerkers hebt gegeven siert je, een professional in de diepste
betekenis van het woord.
Zo nu een restaurantje zoeken en dan vroeg naar bed!
Geniet van de avond! Bis murrege!
MAWI
Bandje wissel
04 jun. 2015
🇳🇱
vanuit Nederland
Vanochtend eerst naar de tandarts om de laatste oude metalen vullingen (gewicht ongeveer 1 kilo) eruit te laten slopen. Ik leerde van Robert Geesink professioneel fietser,dat elk grammetje telt dus vandaar. Dus vervolgens mijn benen geschoren, immers zo hoorde ik uit het peloton dat dit de aerodynamiek zou bevorderen. Nou na wat geklungel met dat scheerapparaat toch effe een controle beurtje uitgevoerd met de vraag of ZIJ toch niet stiekem wat kleding bij geplust had. Tot mijn grote geruststelling, het stapeltje bleek niet gewijzigd te zijn. Zij naar haar moeder en ik een laatste inspectie van de fietsen. Ketting schoon gemaakt en gesmeerd, bandjes opgepompt, remmen gecontroleerd, aanhangwagentje de straat op en neer getrokken kijken of hij nog goed spoorde. Toch nog even een klein voorval wat ik jullie niet wil onthouden. Bij het op pompen van de band van mijn achterwiel, vloog mij plotseling het ventiel om de oren en had ik mijn eerste platte. Binnen bandje gewisseld en eigenlijk blij toe want dit is in mijn ogen een goed voorteken? Zou me dit onderweg gebeuren, zij rijdt zij gewoon door gefocust als ze is en dan ben ik niet alleen haar kwijt maar ook de route. En ik heb dan een probleem.Ondanks mijn GPS moet ik bekennen, dat uit eerdere fietstochten is gebleken, dat zij vaakeen beter richtinggevoel had, dan mijn Garmin GPS.
Morgenvroeg is het dan zover, het wordt een stralende en zonnige dag, we verheugen ons op een geweldige fietstochtvakantie SAMEN!!
MAWI
Vandaag is zoene daag!
02 jun. 2015
🇳🇱
vanuit Nederland
Het wordt wat onrustiger in huis. Weet niet of het door die "stormie" wind komt of door het vooruitzicht, dat ze weer zo lang met mij aan haar zijde moet. Ik kan dit
moeiljk peilen. Gisteren de route uitgezet die in Aken, station Rote Erde, moet aansluiten op de Vennbahn. De Vennbahn Europees fietspad van het jaar 2014 loopt langs een oude spoorlijn tot in
Luxemburg en schijnt door heel fietsend Duitsland al bezocht te zijn. We zullen ze dus wel weer ontmoeten onze ooster buren.
In huis is het duidelijk
oorlog. Her en der in onze woning liggen allerlei spullen voor onze fietsreis naar Nice. Op de tafel in de woonkamer een fietstas, kabeltjes en routekaartjes, in de badkamer o.a. zonne creme,
scheerolie en mesjes, op een van de bedden boven de kleding voor haar en op een ander voor mij. In de garage gereedschap en reserve onderdelen. Het luistert wat betreft gewicht heel nauw en ik moet
haar goed in de smiezen houden, dat er niet stiekem wat wordt bijgestopt. Voor de mensen die niet op de hoogte zijn van ons transportmiddel. Een één assig- aanhangwagentje, ons transportmiddel voor
de reis, waarin onze bagage in een waterdichte zak is verpakt. Jullie begrijpen dat dan elk onsje meer, een aanslag is op mijn gestel. Ik heb niet het postuur van een belgisch boerentrekpaard, maar
meer de rankheid van een elegante arabische draver, dus controleer ik angstvallig en telkens weer de inhoud.
Het aftellen is begonnen en we kijken er dan ook naar uit om vrijdag ochtend onze neus in de richting van het zuiden te drukken. Het is best wel weer spannend, zo'n fiets avontuur. Vooral het
onverwachte; wat kom je tegen, wie mogen we weer ontmoeten, waar vind je een slaapplaats, wat doet het weer en ga zo maar door. Maar juist al deze elementen maken het mooi om uit de structuur van
een geplande zekerheid scheppende wereld, in een wereld te stappen van onzekerheden en verrassingen.
En dit nu - is het WAAROM van onze tocht!
PS. Vrienden en vriendinnen van het twee wielig trekpaard, wij zien jullie reakties met veel plezier tegenmoet. Voor mij als draver is het de haver na gedane arbeid en voor mijn meisje stimulerende opstekers!
MAWI