Etappe 4 Nittel- Metz 97,3 km

Gisteren toch besloten om vandaag tot in Metz te fietsen. Het zou moeilijk worden immers tegen de stroom van de Moezel in fietsen betekent vals plat. 7.30 uur ontbeten en om 8.45 uur zaten we op de fiets en toen voelden we"hem" al. Hij naderde van achter en dreef ons vooruit, we hoefden slechts bij te trappen. Wat een geweldig gevoel na een paar dagen van inspanning. In no time hadden we al 25 km onder de wielen. Rechts de moezel links de velden met de druivenranken aan Duitse zijde en aan de overkant van de Moezel de druivenakkers van Luxemburg. Wat me opvalt zijn de prachtige en luxueuze huizen aan de overkant. Het zou natuurlijk kunnen dat veel black money daar geïnvesteerd is door bankvluchtelingen. In Schengen namen we even een moment van bezinning immers hier werd door de ministers van de Europese Gemeenschap het akkoord van Schengen gesloten. Door dit verdrag kunnen en mogen wij vrijelijk door west Europa fietsen. Een verenigd Europa maar soms heb ik mijn bedenkingen als ik de reacties uit Engeland moet geloven, en dan die arme Grieken vechtend om de eurootjes bij elkaar te drijven die ze waren vergeten te innen van die rijke Grieken. Zouden die nu die uitbuikende woningen langs de Moezel in Luxemburg bezitten? Al fietsend rijden we ongemerkt Frankrijk binnen. In Malling wat zoetigheden met een koffietje genomen, ging het gezwind richting Metz. Maar eerst fietsen we nogdoor het oude industriegebied van Lotharingen richting Thionville. Na Thionville stond half op het fietspad een bord met verboden in te rijden ivm wegwerkzaamheden. Nu heb ik me eigenlijk nooit echt gestoord aan die borden in de wetenschap dat ik meestal wel een gaatje vindt om er langs te komen. Deze keer dus niet! We moesten zo'n drie kilometer terug en toen was het zoeken om een nieuwe route richting Metz te vinden. We namen de provinciale weg en bij een splitsing nam ik de verkeerde afslag en een kreet die alles overstemde was mijn grote redding : " stop je rijdt de autosnelweg op!" En alsof het zo moet zijn twee engeltjes op mountainbikes kwamen voorbij en ik vroeg hen wat de beste route naar Metz was. Liefelijk als engeltjes zijn boden zij ons aan ons naar Metz te begeleiden. En zo geschiede. Zij brachten ons naar hartje Metz, naar het Office du Tourisme en daar werden we verwezen naar Grand hotel du Metz. De naam doet overigens meer vermoeden dan de werkelijkheid laat zien. Daar werden we door de meiden afgezet. Van de beide meiden, sociologie studentes aan de universiteit van Metz, namen wij afscheid met een bedankje en een fooi. Weer kreeg ik zo'n gevoel dat het goed zit met onze Europese jeugd. Tijdstip in Metz, 15 uur met 97,3 km achter de kiezen. Marion heeft nog last van een hardnekkige rugspier en ligt nu terwijl ik schrijf naast mij te slapen. Ze houdt zich bijzonder goed, ben trots op mijn meisje, knap,hoor!! Zo meteen een hapje eten. Overigens Metz is de moeite waard voor een bezoek.

Groetjes

Mawi