Het wordt wat onrustiger in huis. Weet niet of het door die "stormie" wind komt of door het vooruitzicht, dat ze weer zo lang met mij aan haar zijde moet. Ik kan dit moeiljk peilen. Gisteren de route uitgezet die in Aken, station Rote Erde, moet aansluiten op de Vennbahn. De Vennbahn Europees fietspad van het jaar 2014 loopt langs een oude spoorlijn tot in Luxemburg en schijnt door heel fietsend Duitsland al bezocht te zijn. We zullen ze dus wel weer ontmoeten onze ooster buren.
In huis is het duidelijk oorlog. Her en der in onze woning liggen allerlei spullen voor onze fietsreis naar Nice. Op de tafel in de woonkamer een fietstas, kabeltjes en routekaartjes, in de badkamer o.a. zonne creme, scheerolie en mesjes, op een van de bedden boven de kleding voor haar en op een ander voor mij. In de garage gereedschap en reserve onderdelen. Het luistert wat betreft gewicht heel nauw en ik moet haar goed in de smiezen houden, dat er niet stiekem wat wordt bijgestopt. Voor de mensen die niet op de hoogte zijn van ons transportmiddel. Een één assig- aanhangwagentje, ons transportmiddel voor de reis, waarin onze bagage in een waterdichte zak is verpakt. Jullie begrijpen dat dan elk onsje meer, een aanslag is op mijn gestel. Ik heb niet het postuur van een belgisch boerentrekpaard, maar meer de rankheid van een elegante arabische draver, dus controleer ik angstvallig en telkens weer de inhoud.
Het aftellen is begonnen en we kijken er dan ook naar uit om vrijdag ochtend onze neus in de richting van het zuiden te drukken. Het is best wel weer spannend, zo'n fiets avontuur. Vooral het onverwachte; wat kom je tegen, wie mogen we weer ontmoeten, waar vind je een slaapplaats, wat doet het weer en ga zo maar door. Maar juist al deze elementen maken het mooi om uit de structuur van een geplande zekerheid scheppende wereld, in een wereld te stappen van onzekerheden en verrassingen.

En dit nu - is het WAAROM van onze tocht!

PS. Vrienden en vriendinnen van het twee wielig trekpaard, wij zien jullie reakties met veel plezier tegenmoet. Voor mij als draver is het de haver na gedane arbeid en voor mijn meisje stimulerende opstekers!

MAWI