Vandaag toch wel een bijzondere rit we verlaten de heuvels van Zwitserland en op advies nemen we niet de Simplon pas. Het is te druk wat betreft vracht en auto verkeer en om nu al hijgend al die uitlaatgassen in onze gezuiverde longen te pompen gaat ons te ver. Jammer maar helaas meneertje Simplon. Voordat we in Frutigen zijn waar we op de trein stappen eerst nog wat fikse en lange hellingen maar ook hier is beloning van een prachtig bijna sprookjesachtig panorama. Van plezier heb ik in stilte het lied van Heidi gezongen, met een tribuut aan mijn Heidi. Voor de mensen die het lied van Heidi niet kennen het begint zo:"Heidi, Heidi deine Welt sind die Bergen" en verder weet ik de tekst niet meer dus die strofe heb ik telkens maar weer herhaald. Nu zullen jullie wel denken die ouwe is helemaal van lotje getikt. Maar dat lied riep ook alweer herinneringen op toen ik samen met mijn broers en muziekvrienden de feesttenten gek maakten met oa dit lied. Schöne maid was ook zo'n knaller maar allee das war einmal! In Frütigen de fietsen in de trein en op naar Brig waar we over moesten stappen op de trein die ons door de berg onder de Simplonpas door Italie binnen leidde. Domodossola heet het plaatsje waar we uit stapten. En ja hoor het eerste wat ze zei:"en nu een espresso". We zaten amper op het terras of een paar Italianen begonnen zich al met de route te bemoeien en ons de weg te wijzen. Prachtige mensen aandacht genoeg, vooral als je een fiets met aanhangwagen meevoert. Na het terras toch nog verkeerd gereden maar mijn verleidster wist alweer een carabinieri te strikken die haar bereidwillig de weg wees. Aanvankelijk over een wel erg drukke strada maar gelukkig kwamen we een Zwitser uit de Wallis tegen die een heel stuk met ons mee reed. Na 32 km hoofdzakelijk rechte weg kozen we voor Mergozzo aan het meer. Een prachtig Italiaans stadje dat al bij binnen fietsen als een warme deken voelde. Hotel Palme Due met uitzicht en gelegen aan het meer is ons nachtverblijf. Gauw douchen wasje draaien en terrasje pikken. Wij koesteren ons aan het meer aan een tafeltje zij met ja u gelooft het niet een echte Grimbergen blonde. Voor mij een heerlijk koel pilsje. Na een slokje haar oprisping van genot, het voelt als thuis komen, dit is vakantie. Mijn vraag wat is dat dan. Antwoord; kijk om je heen, de mensen zijn buiten, het leven begint op straat, in een sfeer die moeilijk te duiden is. It's just a feeling! Italië is toch een beetje ons land en zij verwoorde het met "Dit voelt als vakantie"!

Zo meteen onze eerste Italiaans genieten wat de keuken te bieden heeft in al zijn eenvoud maar oh zo krachtig. Jam, Jam wij verheugen ons!

MAWI