Vandaag een wat kortere etappe via Bergheim, Ingersheim naar Turckheim waar we twee nachtjes zullen verblijven. We lassen een rustdag in nou ja rustdag, morgen willen we met de trein naar Colmar, bekend als het mooiste stadje van de Elzas en dat willen we absoluut niet aan onze indrukken voorbij laten gaan. Overigens vanmiddag een historische rondwandeling door Turckheim gedaan. Turckheim wordt voor het eerst genoemd in 743 en in 1675 werd de Duitse keizerlijke troepen verjaagd en kwam de stad in handen van de Fransen. Een prachtig pittoresk stadje enkele details: de diverse stadspoorten met hun geschiedenis waar de belangrijkste handel met het buitenland plaats vond, of de poort der zuchten waar rond 1600, 26 heksen werden verbrand. Vervolgens een terrasje gepikt en een paar biertjes gedronken en boven ons ontvouwden zich donkere luchten, die niets goeds voorspelden. Turckheim is vooral bekend voor zijn wijnen, de Grand Cru de Brand is de trots van de stad. Zij draait een wasje en ik zit me te bedenken wat ik verder kan schrijven. Ja er is nog iets en dat is dan wel voor alleen Lotte en Finn. Ik heb met Lotte afgesproken dat zij ook wat voor oma zou schrijven, mag ook best voor ons beidjes. Maar ja Oma Marke en Lotte twee handen op een buik daar kom je niet zomaar tussen. Een prachtig spel als je die twee ziet knuffelen. Zo simpel kan liefde zijn! Lotte, oma Marke heeft super goed gefietst en je moet haar nu wat lieve woordje meegeven, want ze las juist de weerberichten voor de komende dagen en die zijn niet zo best. Veel regen. En voor mijn grote kleine vriend Finn misschien dat hij ook wat wil vertellen. Jullie weten het misschien nog niet maar die grote vriend Finn leert door (letterlijk) vallen en op staan. Wat ik zo knap aan dat menneke vindt, is dat hij zijn vrolijkheid en vooral zijn levenslust bewaart. Zojuist kreeg ik een berichtje van Femke mijn schoondochter over Finn. Het sjacheren heeft hij van zijn vader en hij haalt alles uit kast om maar bij de super om de hoek mensen minions af troggelen. Hij is eerst begonnen met: dit doe ik voor Serious Reques de smiecht. En nu zijn laatste stunt die doet de deur dicht. Met zijn buurjongen Ruben, zittend in een rolstoel en hij met een paar krukken, posteerden ze zich voor de super om die minions binnen te hengelen. Ben trots op mijn kleinkinderen. Oma zal vanavond nog met jullie bellen. Vanuit de intimiteit van ons gezin terug naar de werkelijkheid. Zo dadelijk een heerlijk diner vroeg naar bed morgen de fietsen een smeer beurt geven en dan met de trein naar Colmar. Wat de fietsen betreft, wat anderen met auto's hebben heb ik met fietsen, ze doen het zo goed en brengen ons telkens weer waar we zijn willen.

Voor jullie een fijne vrijdagavond en mocht ik iets over de dag van morgen en over Colmar te vertellen hebben dan lees het maar in een volgend katern.

Au revoir!

MAWI