Nog effe een akkefietje. Gisteravond sloeg de i-phone van Marion op tilt, het leek wel of een virus had toegeslagen. Zelfs met een hard-stop kregen we dat kreng niet uitgezet. Dus mijn meisje balen, maar haar metgezel zei haar toe dat ze die van hem mocht vasthouden. Voor freudianen onder ons hier zit geen verkeerde gedachte achter. Wat verder nog noemenswaardig is, is ons ontbijt ritueel. Marion kan s'morgens moeilijk ontbijten, dus stiekem smeert ze dan een paar broodjes die ze in een servet in haar zak stopt. Ik zie aan haar dat ze dat vervelend vindt zo ook vanochtend. Dus vertelt ze haar verhaal aan de serveerster, die rent meteen naar de keuken en komt met een mand brood naar buiten waar je een bataljon Duitsers mee kon voeren. Nog effe naar een telefoonshop voor haar ding, maar helaas in Basel zou wel een apple shop zijn.

De zon scheen en we starten meteen vanuit Saverne met een fikse klim, die zich na 5 kilometer bij Salenthal herhaalde met een klim van 3,5 km met een stijgingspercentage tussen de 7 en 13 %. En dat voor een eerste warming- up bij een temperatuur van inmiddels 27 graden. Op de top als beloning een geweldig uitzicht.

Tot km 33 was alles redelijk vlak en de route volgde een vrij nieuw fietspad tot in Molsheim. En de volgende 34 km openbaarde zich de Elzas in haar volle glorie. We reden omhoog door de wijngaarden van de Elzas om vervolgens de diepte van de pittoreske dorpjes in te duiken, met namen als Rosheim, Boersch, Ottrot, Barr, Itterswiller om uiteindelijk in Barr te eindigen.

Al die dorpjes nodigden uit, voor mij het gevoel ik blijf genietend van een mooie Riesling en een Flammkuchen, totdat ik weer uit mijn droom de werkelijkheid werd ingetrokken. Een volgende lang klim diende zich aan de hoogst gemeten temperatuur vandaag 35 graden. Ondanks de zware klimpartijen was de afdaling naar weer zo'n dorpje een kadootje. Het symbool van de Elzas is de ooievaar en bij Wangen zagen we veel van die nesten op daken en op palen een mooi gezicht. Van deze ooievaars heeft men standvogels gemaakt ipv een trekvogel. Dit om uitroeing van het ras te voorkomen. Voor onze wijnvrienden uit de Steiermark heb ik een paar foto's van de Elzasser wijngaarden genomen. Voor Ton heb ik een beeldje gefotografeerd van een bolle pater met een wijnvat op zijn rug die door de wijnberg omhoog loopt om ergens een plekje te vinden om zich aan het hemelse vocht te laven. Ton, zo zie ik ons zitten met een mooie Sauvignon Blanc in gedachten gekeerd, kijkend over de wijngaard richting het kapelleke op de heuvel. Terugkijkend mogen we met recht zeggen, de benen waren goed dus geen gemekker van alweer een helling, het ging soepel.Om 16 uurkwamen we aan in Dambach, op naar office de tourisme om info in te winnen over hotel accommodatie. Het routeboekje gaf aan dat er 6 hotels zouden zijn, uiteindelijk maar een en nog maar een kamer, schwein muss man haben. Overigens is dit een drie talig gebied, Frans, Hoogduits en Elzasserditsch. Deze laatste wordt steeds meer gesproken. En zoals wetenschappelijk is aangetoond meerdere talen leren waaronder ook het dialect, verhoogt het intelligentieniveau. Nu hoop ik nog steeds dat die twee sjnaake van kleinkinderen Lotte en Finn, ooit plat gont kalle. Maar ja als opa en oma heb je niet alles in de hand. Zo straks genieten van de Elzasser keuken en ik weet bijna zeker met een mooie Riesling, toch madame choucrout!

MAWI