Na ons ontbijt om 9.30 uur op de bikes. De ochtend begon frisjes dus al gauw een stop om onze windstoppers aan te trekken. We merkten al gauw en tot onze verrassing dat de beentjes goed aan voelden. Dat had ik zeker niet gedacht na zo'n vermoeiende dag. De koers via Waimes, Montenau naar St.Vith ongeveer 25 km dat we in een uur aflegden. Vervolgens naar Neidingen richting Ourdal om vervolgens bij Weverle de Vennbahn te verlaten. De eerste misrekening en voorafgegaan door een fikse discussie. In het dorpje Ouren moesten we helaas constateren dat we aan de verkeerde kant van het dal zaten. Dus de bikes gekeerd en onze benen waarschuwden voor een nadere hongerklop dus tijd voor een lunch. Zij een croque monsieur en voor hem een bord spaghetti. De waard wist vast en zeker hoe wij aan de andere kant van het dal konden komen om de route weer op te pakken. En ja hoor hij wist hoe we moesten rijden en dat hebben we geweten. Hij had onze ranke gespierde lijven natuurlijk ingeschat dus hij had een verrassing voor ons en we hoefden niet terug maar achter de kerk omhoog. Lang? Ja stijl ? Ja zwaar ? Ja. Een helling zo ongeveer 3x de Keutenberg, meer dan 1,5 km met een stijgingspercentage van 15 tot 19%. De eerlijkheid gebied mij te zeggen dat ik halverwege, ik dacht dat mijn hart uit de borstkast wilde springen ben afgestapt? Buiten adem een fiets met aanhangwagen de berg omhoog duwen is verre van een pretje. Als twee hijgende herten kwamen we boven. En als je dan om je heen kijkt is alle pijn vergeten. Wat je dan ziet is een prachtig landschap met vele vergezichten. Een kadootje dat zijn weerga niet kent. De weg vervolgend nu op de route en dat ging in een heerlijk tempo via Sevenig, Dahnen om uiteindelijk na een lange afdaling uit te komen bij Dasburg. Aan de overkant van de weg een bordje fietspad richting la Viande 21 km. Het was een drukke provinciale weg dus in had al mijn vraagtekens. Een behoorlijk klim een lange afdaling en weer een lange klim, ik keek mijn meisje eens in de ogen en we kwamen beiden tot de conclusie dit kan never nooit. Dus die afdaling in omgekeerde richting weer omhoog en dat doet pijn niet alleen je lichaam maar ook in je koppie. In Dasburg kwamen we weer op de route richting Obereisenbach, Gemünd vervolgens nog een laatste klim van 2,5 km en toen met volle vaart afdalen naar Viande waar we overnachten in auberge de l'Our. Terugkijkend gaven we in eerste instantie Benjamins die route beschrijving voor zijn rekening nam de schuld, hij beschrijft diverse routes en omwegen en dat is zeker verwarrend. Maar met de nodige zelfkritiek bekennen we dat we zelf de oorzaak zijn voor de dag van de misrekeningen. Vandaag heb ik veel aan mijn kleindochter Lotte moeten denken. Steeds kwam dat beeld op mijn netvlies hoe zij Marion knuffelde en in Marion's oor fluisterde: "Oma blijf toch hier" om ons vervolgens uit te zwaaien tot we om de hoek van de Parmentier uit zicht verdwenen. Een mooier geschenk bestaat niet, wat een prachtig mensenkind!

Voor haar een schnitzel ze had trek in "vleesje" (he Teus) en voor mij een mix grill. Het smaakte voortreffelijk na zo'n dag fietsen.

Tot morgen en nog een fijne zondag!

MAWI